Σάββατο 13 Απριλίου 2024

Η απαγωγή του Ιπποκράτη

 


Ἡ ἀπαγωγή τοῦ Ἱπποκράτη

Στήν τουρκική πόλη Μούγλα,στίς ἀκτές τοῦ Αἰγαίου,ἔγιναν τά ἀποκαλυπτήρια ἀγάλματος τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς Ἰατρικῆς ἐπιστήμης Ἱπποκράτη,στίς 14 Μαρτίου 2012.
Στήν τελετή τῶν ἀποκαλυπτηρίων ὁ δήμαρχος Ὀσμάν Γκιουρούν τόνισε τή σημασία
τοῦ ἱπποκράτειου ἔργου στήν ἱστορία τῆς Ἰατρικῆς ἀπό τό 460 π.Χ. καί τό συνέδεσε μέ ἕνα ἄλλο ἄγαλμα τῆς πόλης του.Αὐτό τοῦ Ἡροδότου,πού τοποθετήθηκε σέ ἄλλο θεματικό πάρκο τῆς Μούγλας,γιά ποιόν λόγο λέτε;
«Γιά νά ἀναδειχθοῦν οἱ ἄνθρωποι τοῦ Αἰγαίου πού ἀπό τήν ἀρχαιότητα ἔδειξαν στόν κόσμο τίς οἰκουμενικές ἀξίες»! Τί ἐθνικότητας ἦταν αὐτοί οἱ ἄνθρωποι,τί πολιτισμό εἶχαν,τί γλῶσσα ἔστω μιλοῦσαν,δέν ἀναφέρεται.Ἤταν «Αἰγαιάτες» ἐκείνων τῶν χρόνων,ὅπως καί σήμερα μιλᾶμε γιά «τά νησιά τοῦ Αἰγαίου» ἤ γιά «τίς δυό πλευρές τοῦ Αἰγαίου»...
Πρόβλημα δέν ἔχουν οἱ Τοῦρκοι νά οἰκειοποιηθοῦν καί ὅλον τόν ἑλληνικό πολιτισμό τῆς Μικρασίας.Ἐδῶ δέν ἔχουν πρόβλημα νά ἁρπάζουν τίς ἐκκλησίες καί νά τίς κάνουν τζαμιά ἤ νά μαζεύουν παιδιά καί νά τά κάνουν γενίτσαρους,στούς ἀρχαίους θά κολλήσουν;
Ὅποιος δέν ἔχει (καί δέν μπορεῖ νά ἔχει...),ἁρπάζει γιά νά ἀποκτήσει.Τό θέμα εἶναι ἄν οἱ ἀληθινοί δικαιοῦχοι κάνουν κάτι ἀπό ὅσα ἐπιβάλλονται...





Τετάρτη 20 Μαρτίου 2024

Οικογένεια ΧρηστοΛάμτα,Βαρνάβας 1944.

 



Καλησπέρα σας ! Εύχομαι να είστε καλά! Στέλνω και εγώ μια φωτογραφία για να αναρτηθεί στην ομάδα με μεγάλη χαρά και συγκίνηση. Είναι συναρπαστικό το ταξίδι στο παρελθόν! Ο παππούς μου ο Χρήστος Τουρκαντώνης (Λάμτας), που κρατάει στην αγκαλιά του την θεία μου την Φανή, πίσω είναι η θεία μου η Παναγιώτα η μεγαλύτερη από τις αδελφές, και μπροστά από αυτήν είναι η θεία μου η Άννα. Η γιαγιά μου η Σύρμω (το γένος Σκουβαρά) έχει στην αγκαλιά της την μητέρα μου την Ευαγγελία. Η θεία μου η Μαγδαληνή (Μήλιου) δεν έχει ακόμα γεννηθεί. Η φωτογραφία αυτή χρονολογείται περίπου μετά τα μέσα του 1944.
Όλες οι αντιδράσεις:
Vicky Petrou, Ελενη Πεππα και 44 ακόμη
1
1
Μου αρέσει!
Σχόλιο
Κοινοποίηση
Όλα τα σχόλια


Σχόλια

Λίτσα Τουρκαντώνη
Καλημέρα στην ομάδα. Τους δύο γονείς τους ήξερα πάρα πολύ καλά. Ο μπάρμπα Χρήστος ήταν ο γιατρός μας, έφτιαχνε τα χέρια και τα πόδια του αδερφού μου,και όλου του χωριού. Η θεία Σύρμω μιλούσε τόσο όμορφα και τόσο σοφά. Θεός σχωρέσ΄ τους !!!!